“ม..ไม่ได้นะ แจฮยอน!” เตนล์พยายามต้านแรงของอีกคน แต่มีหรือคนที่แทบจะไม่ได้ออกกำลังกายจะสู้คนที่เข้ายิมเป็นประจำอย่างแจฮยอนได้
ร่างสูงถูแก่นกายที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่เข้าที่ร่องก้นของอีกคนซ้ำๆ
ความสยิวที่แล่นริ้วทำให้ส่วนกลางลำตัวของเตนล์ผงาดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
เตนล์ขบกัดริมฝีปากล่างอย่างละอายใจ นึกโกรธตัวเองที่มีอารมณ์ไปกับสัมผัสพวกนี้
“หยุด..”
“นายก็มีอารมณ์เหมือนกันนะเตนล์”
มือหนาเลื้อยมาสัมผัสจุดกึ่งกลางของอีกคน
ส่วนมืออีกข้างก็โอบรอบลำคอขาวดันให้อยู่ในท่าเดิม
ความอุ่นของฝ่ามือหนาทำให้เตนล์กัดริมฝีปาก
จังหวะการขยับข้อมืออย่างช่ำชองไม่อาจทำให้เตนล์ทนได้อีกต่อไป
เสียงครางหวานหลุดออกมาจากริมฝีปากอย่างหยุดไม่ได้
เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มถูกมอมเมาไปกับสัมผัสที่มอบให้
จึงปล่อยมือที่ดันลำคอขาวออก พลิกตัวอีกคนให้ขึ้นมาเผชิญหน้า
ก้มลงใช้ริมฝีปากสัมผัสกับริมฝีปากของอีกคน
ก่อนจะส่งลิ้นร้อนออกไปสำรวจทั่วโพลงปาก ตวัดลิ้นไปมากับลิ้นของอีกฝ่าย
ด้วยความที่ว่าเป็นครั้งแรกของร่างบาง
จึงได้แต่ตวัดลิ้นตอบอย่างเงอะงะตามการชักนำของคนที่ชำนาญกว่า
มือหนากำรอบบั้นท้ายกลมกลึงของอีกคน ขยับมือขยำมันไปตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง
จนเกิดเป็นรอยแดงประปรายของฝ่ามือตามแรงบีบ
เสียงดังน่าอายจากการดูดปาก
บวกกับเสียงหอบหายใจดังระงมไปทั่ว เรียวขาอ่อนแรงที่พร้อมจะล้มพับลงไปทุกเมื่อ
จนต้องคว้าไหล่กว้างเอาไว้ ก่อนจะส่งกำปั้นเล็กออกไปทุบที่หน้าอกกว้าง
เป็นเชิงให้หยุดก่อนที่ลมหายใจจะหมดลง ส่งผลให้แจฮยอนต้องละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง
พร้อมน้ำสีใสที่ไหลตามติดออกมา ก้มลงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังซอกคอขาวเนียน
ดูดดุนฝากฝังรอยรักเอาไว้ประปราย จากซอกคอก็เลื่อนมาที่ไหปลาร้าสวย
ทั้งที่เตนล์ไม่ได้ผอมมาก แต่กลับเห็นไหปลาร้าได้อย่างชัดเจน
กลิ่นหอมรัญจวนของกายบางทำให้อารมณ์ราคะพุ่งสูง
แทบจะหลอมละลายไปกับไฟที่ลุกขึ้นภายในจิตใจ
มือหนาจับกายบางให้หันหลัง
กดไหล่บางให้ก้มลงต่ำ ก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางสีหวานเป็นการเบิกทาง
จากสองนิ้วก็กายเป็นสามนิ้ว ความชำนาญของปลายนิ้วเรียวทำให้เตนล์แทบล้มพับลง
จนต้องส่งมือออกไปดันตู้กระจกเอาไว้
"อื้อ..." ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ จากการกดเน้นย้ำไปที่จุดกระสันทำให้เตนล์สูดปาก
ก่อนจะส่งเสียงดังน่าอายออกมาไม่หยุด แจฮยอนโน้มตัวลงพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนที่มีหยดน้ำเกาะประปราย
ก่อนจะถอนนิ้วเรียวทั้งสามออก
มือหนาจ่อแก่นกายของตนเข้าที่ช่องทางสีหวานเตรียมที่จะดันเข้าไปสำรวจภายใน
แต่ก่อนที่จะได้ทำตามที่ใจหวัง กลับต้องหยุดลงเมื่อเตนล์เอื้อมมือมาดันออก
"ส..ใส่ถุงได้ไหม"
ใบหน้าติดจะสวยขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อเอ่ยประโยคน่าอายออกไป
"หมดแล้ว.." แจฮยอนเอ่ยคำโกหกคำโตออกไป
มันจะหมดได้ยังไงในเมื่อเมื่อวานเขาพึ่งไปซื้อมายกโหล
แต่จะให้หยุดแล้วไปหยิบมาใส่ตอนนี้ก็คงไม่ใช่เรื่อง
"ไม่ได้นะ อ๊า.." ไม่เปิดโอกาสให้อีกคนปฏิเสธไปมากกว่านี้
แจฮยอนจัดการกดแก่นกายที่บวมเป่งของตนเองเข้าไปจนเกือบมิดด้าม ความใหญ่โตของมัน
ทำให้คนที่ไม่เคยอย่างเตนล์ถึงกับขึ้นน้ำสีใสที่ดวงตากลมโต
ก่อนมันจะไหลลงมาที่หางตาช้าๆ
"ฟิตชะมัด" ร่างสูงขบกัดริมฝีปากล่าง
เมื่อผนังด้านในตอดรัดเขาเป็นอย่างดีจนแทบบ้า เขาจับมันดันเข้าไปอีกครั้งจนสุด
"จ..เจ็บ" เตนล์สัมผัสได้ว่าตอนนี้คงมีเลือดสีแดงไหลซิบออกมาจากช่องทางด้านหลังของตนเป็นแน่
มือข้างที่พิงผนังตู้กระจกใสเอาไว้กำเข้าหากันแน่น
"เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วคนดี" สะโพกแกร่งเริ่มที่จะขยับ สวนแก่นกายเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบก่อน
เพื่อให้ร่างกายของอีกคนได้ปรับตัว ความเสียวแล่นริ้วจนอยากที่จะกระแทกลงไปแรงๆ
แต่ก็ต้องยับยั้งช่างใจเอาไว้
เมื่อเสียงครางเข้ามาแทนที่เสียงแห่งแสดงความเจ็บปวด
มือหนาจับสะโพกสอบของอีกคนไว้มั่น
ก่อนจะขยับกายสอดแทรกเข้าไปในช่องทางสีหวานเร็วขึ้น
ผนังนุ่มตอดรัดตอบแก่นกายร้อนของร่างสูงเป็นอย่างดี จนถึงขั้นดีเกินไป
หน้าท้องแกร่งหดเกร็งจนเกิดเป็นร่องรอยชัดเจนของกล้ามเนื้อ
เม็ดเหงื่อไหลปะปนกับเศษน้ำที่เกาะประปรายอยู่ตามลำตัวจนแทบแยกไม่ออก
ไหลลงไปตามรอยนูนของมัดกล้ามช้าๆ
"จ..แจฮยอน อ้ะ.."
เผยอครางเรียกชื่ออีกฝ่ายออกมา ก่อนจะต้องใช้มือที่เหลือยันกับตู้กระจกใสไว้อีกข้าง
เมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกแรงๆที่จุดกระสัน บทบรรเลงเพลงรักที่แสนรัญจวนใจ
จนทั่วกายสั่นพับๆราวกับจะล้มลง
หัวสมองเริ่มขาวโพลน
จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนกับยูนิคอร์นที่โลดแล่นไปบนปุยเมฆสีขาวบนชั้นฟ้า
ความนุ่มและเบาหวิวของปุยเมฆทำให้ยูนิคอร์นนั้นสั่นไหวปล่อยใจไปกับความสุขที่ได้รับ
“อ๊า...” ประสาทสัมผัสรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่อัดฉีดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
ก่อนที่จะเชิดหน้าครวญครางครั้งสุดท้าย
พร้อมกับกายบางที่กระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำแห่งกามารมณ์ออกมาจนหมด
"จะอาบน้ำหรือต่ออีกสักรอบดี?"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น