SF — Zootopia ver.adult (4P) :Taeten ft.Jaeten Doten 2/2

"อะไรนะ ให้เอาแรงๆ ได้เลยจ้ะที่รัก" ริมฝีปากเผยยิ้มหวาน ก่อนใช้ฝ่ามือปาดน้ำลายบนใบหน้าออก ส่งมือข้างเดิมออกไปป้ายที่หน้าอกที่กระเพื่อมตามลมหายใจ ใช้นิ้วบีบยอดลูกกวาดสีสดจนมันชูชันล่อตาให้ส่งลิ้นลงไปเชยชิม

"อย่าฝืนมันเตนล์ ปล่อยสัญชาตญาณของนายออกมา"

"อื้อออ อ๊ะ.." ร่างบางบิดเร้ากับความแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเขา มันรู้สึกหวิวไปหมด ต้องการให้คนมาสัมผัส ลิ้นที่ยังคงสาละวนอยู่กับยอดออกของเขาก็เป็นเหมือนแรงกระตุ้นได้เป็นอย่างดี

แทยงเห็นว่ายานั้นเริ่มออกฤทธิ์จึงตัดสินใจปล่อยมือออกจากข้อมือบาง เห็นเป็นรอยแดงจากการบีบชัดเจน เขาส่งสัญญาณให้แจฮยอนพาเตนล์ไปที่โต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ร่างน้อยตวัดขารอบเอวแกร่งที่ประดับไปด้วยกล้ามเนื้อประปราย พร้อมกับริมฝีปากที่ชกชิงความหวานจากอวัยวะเดียวกัน

ปึก

ก้นขาวกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตามแรงอารมณ์ของอีกฝ่าย ลิ้นสีสดตวัดกันไปมาระงมกับเสียงหอบหายใจยามวิกาล

เห็นอย่างนั้นสองคนที่เหลือก็ทนไม่ได้ โดยองจับเตนล์ให้นอนคว่ำกับพื้นโต๊ะ โก่งบั้นท้ายโชว์ช่องทางสีหวานให้ปรากฏ ก่อนจะอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของโต๊ะ

"อา..." ดวงตาจ้องมองช่องทางสีหวานที่ขมิบเป็นจังหวะไม่วางตา ก่อนจะก้มลงใช้จมูกฝังลงไปสูดดมช่องทางสีหวานของเตนล์ มือหนาบีบบั้นท้ายแน่นทั้งสองข้าง ขยำไปมา จากนั้นส่งลิ้นร้อนไปเลียที่ปากถ้ำ ทำให้เตนล์ต้องขมิบมันอย่างช่วยไม่ได้

"ม..มันเสียว.." อดีตกระต่ายน้อยข่มตาแน่น รองรับความวาบหวิวที่ถูกมอบให้

แทยงก็มีจิตใจนะครับ.. มันทนไม่ได้

เขาจึงตัดสินใจขึ้นไปบนโต๊ะ นั่งคร่อมที่หลังของเตนล์ ถูแก่นกายที่ชูชันกับแผ่นหลังขาวเนียน แก่นกายของเขาตอนนี้บวมเป่งไปด้วยสิ่งมีชีวิตนับล้านที่พร้อมออกมาสู่โลกกว้าง ใบหน้าคมเชิดขึ้นครางในลำคอ มืออีกข้างก็ปรนเปรอให้กับแก่นกายของคนใต้ร่าง สาวขึ้นลงจนสุดเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ถูแก่นกายบนหลังเนียน

"อ๊า อะ.." จากสัมผัสเล้าโลมหลายทิศทาง ทำให้ต้องส่งเสียงร้องครางหวานออกมา แม้จิตใต้สำนึกห้ามให้หยุด ให้ผลักพวกชั่วนี้ออกและหนีไปซะ แต่ทำไมร่างกายมันไม่ฟังเลย มันยังอยากได้อีก

แจฮยอนส่งนิ้วเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง ให้เจ้าของโพรงปากดูดดุนมันอย่างหยอกล้อ พร้อมกับช้อนตามองที่ใบหน้าของเจ้าของนิ้ว กลายเป็นการยั่วที่แสดงออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"สลับที่กับกู" แจฮยอนสลับที่กับโดยอง สอดนิ้วที่เต็มไปด้วยน้ำสีใสเข้าไปในช่องทางด้านหลัง จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว

"อ๊ะ อ๊าา" นิ้วที่สวนเข้ามาทำให้ร่างบางต้องโก่งบั้นท้ายออกไปรับอย่างช่วยไม่ได้ แจฮยอนขยับนิ้วเร็วขึ้นและแรงขึ้น ไม่นานก็สอดใส่นิ้วที่สามเข้าไป เมื่อได้ยินเสียงครางหวานก็ยกยิ้มพอใจ

โดยองฝากฝังรอยเขี้ยวลงกับท้ายทอยของร่างบางที่ก้มหน้ารับความเสียวอยู่ ลากลิ้นไปตามกระดูกคอที่โป่งนูนขึ้นมา กัดลงไปซ้ำๆ ฝากร่องรอยสีกลีบกุหลาบลงไป

"กูไม่ไหวแล้ววะ เดี๋ยวกูจะแตกซะก่อน" แทยงเอ่ยอย่างยากลำบาก ลุกออกจากหลังของเตนล์ เพื่อนทั้งสองก็รู้กัน หยุดการกระทำที่ทำอยู่ โดยองช้อนร่างบางขึ้นพาดบ่า พาขึ้นไปชั้นสองที่ห้องนอนของแทยง ก่อนจับให้เตนล์นั่งลงบนร่างของแทยงที่นอนรออยู่ก่อนแล้ว

"แทยงคว้าหมับเข้าที่บั้นท้ายแน่นยกขึ้นและดันช่องทางสีหวานลงกับแก่นกายของตนเอง ส่วนนั้นเข้าไปเพียงครึ่งก็รู้สึกถึงแรงตอดรัดที่ได้รับ

"ม..มันเจ็บ" อดีตกระต่ายน้อยนิ่วหน้า แต่แทยงหาได้สนใจไม่ ยกร่างของเตนล์ขึ้นและกดลงมาอีกครั้งจนมิดด้าม

"อ๊าาา.." เตนล์กัดปากจนห้อเลือด

"ขยับสิ.." แทยงสั่ง

"ต..แต่มันเจ็บ" เตนล์ ส่ายหน้าเป็นพัลวัน

"ขยับไปสักพักมันจะดีขึ้นเอง" แทยงหว่านล้อม ตีเข้าไปที่บั้นท้ายแน่นอย่างจัง ก่อนจะขยำเป็นสัญญาณบอกให้ขยับซะ

"อื้อ.." เตนล์กัดนิ้วอย่างอายๆ พร้อมกับขยับตัวขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆ สองคนที่เหลือก็คงทนไม่ได้ ทั้งคู่จ่อแก่นกายที่ชูชันเต็มที่เข้ามาที่ใบหน้าสวย เตนล์ช้อนตามองทั้งสองร่าง แต่ก็ได้เพียงแค่การยกยิ้มและลูบหัวตอบกลับมา เตนล์จึงตัดสินใจใช้มือโอบแก่นกายร้อนเอาไว้คนละข้าง และใช้ลิ้นเลียส่วนหัวของทั้งสองที่ตอนนี้ถูกจับให้มาติดกัน สะโพกมนก็ทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี ยังคงขยับเป็นจังหวะไม่บกพร่อง

มือบางสาวขึ้นลงจนสุด ก่อนจะหันมาใช้ปากกับแก่นกายของแจฮยอน อมส่วนหัวช้าๆจากนั้นห้อปากและรูดขึ้นลงจนมิดด้าม ความใหญ่โตของมันทำให้เตนล์ถึงกับสำลัก

"อืม.." เสียงครางต่ำของทั้งสามผลัดกันดังขึ้น พึงพอใจกับสิ่งที่ได้รับ

เตนล์เปลี่ยนเป้าหมายมาใช้โพรงปากครอบครองแก่นกายของโดยอง ห้อปากและทำเหมือนที่ทำให้กับแจฮยอน มืออีกข้างก็ยังปรนนิบัติไม่หยุด

ฝ่ายแทยงก็กระแทกแก่นกายสวนกับสะโพกสอบ เรียกเสียงครางได้เป็นอย่างดี จนเตนล์ละความสนใจจากแก่นกายทั้งสองตรงหน้ามาใช้ฝ่ามือค้ำยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้

"อ้ะ อ้ะ อ๊าา" ขยับสะโพกสวนกันอย่างแรง ส่งเสียงครางอื้ออึงเมื่อมันเข้าไปโดนจุดกระสัน แทยงพลิกเตนล์ให้ลงไปอยู่ใต้ล่างและยกขาร่างบางขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะกระแทกสะโพกลงไปถี่ๆ

เพียงไม่นานก็ถึงฝั่งฝัน แทยงปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มช่องทางสีหวาน ก่อนจะถอดแก่นกายออก เห็นเป็นน้ำสีขาวไหลย้อนกลับออกมาช้าๆ

เมื่อแทยงเสร็จกิจของตนก็เป็นฝ่ายโดยองที่จะได้เป็นเจ้าของร่างบางต่อ โดยองคว้าเข้าที่สะโพกกลม จับให้เตนล์พลิกตัวโก่งบั้นท้ายขึ้น แก่นกายที่ตอนนี้พร้อมเต็มที่จ่อที่ปลายอุโมงค์ ถูไปมาซักพัก ก่อนจะดันเข้าไปจนมิด

“อื้ออ..” ด้วยความที่เพิ่งผ่านภารกิจเมื่อครู่ทำให้มันเข้าไปได้ง่ายขึ้น โดยองจับสะโพกสอบไว้มั่น กระแทกแก่นกายเข้าไปไม่ยั้งจนร่างของเตนล์ไหวไปตามแรงกระแทก มือหนาตบเข้าที่บั้นท้ายแน่นจนเกิดรอยแดง

“อ๊ะๆๆ ม..ไม่ไหวแล้ว.. อ้ะ..” เตนล์ยกนิ้วขึ้นมากัดระบายความเสียว ขณะที่มืออีกข้างก็ค้ำยันกับเตียงขนาดใหญ่เอาไว้

“อืม.. สุดยอดเลยเตนล์” โดยองเชิดหน้าสูดปาก

แจฮยอนก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เห็นอย่างนั้นเข้าก็ใช้ฝ่ามือหนากอบกำแก่นกายของตนเองไว้บ้าง สาวขึ้นลงเป็นจังหวะถี่ๆ จินตนาการว่าตอนนี้เขาได้อยู่ในร่างของเตนล์

“อ๊า อ้ะๆๆ” โดยองไม่รอช้าเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน เขากอบกุมแก่นกายของเตนล์ ปรนนิบัติให้ไปถึงฝั่งฝันพร้อมๆกัน

“อ๊า!!” เตนล์ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาเบอะเปื้อนที่นอนสีขาว ตามด้วยโดยองที่ถอดแก่นกายออก มือหนากระชากกลุ่มผมนุ่มให้เงยหน้าขึ้น จ่อแก่นกายใหญ่ที่ริมฝีปากของเตนล์ ก่อนที่มันจะทนไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มโพรงปาก

“แดกซะ” มือหนาบีบแก้มของเตนล์เอาไว้ บังคับให้อดีตกระต่ายน้อยต้องจำใจกลืนน้ำรักแสนคาวนี้ลงไป เมื่อเห็นว่าลูกกระเดือกขยับบ่งบอกว่าเตนล์ได้กลืนของๆเขาลงไปแล้ว จึงสะบัดหน้าเตนล์ไปอีกทางและลุกออกจากเตียงไป

เมื่อได้ปลดปล่อย ใจมันก็เหมือนจะกลับมาเป็นนายตัวเองอีกครั้ง ภาพเหตุการณ์ที่เกิดมันไหลเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ น้ำตาเม็ดใหญ่เริ่มไหลลงมาให้กับความขมขื่นที่ตนเองได้รับ มันหนักเกินไปสำหรับเขา

“กูยังไม่เสร็จ มึงจะไปไหน!” แจฮยอนจับขาเตนล์ที่พยายามคลานหนีมาไว้ใต้ร่าง มือหนาตบเข้าที่หน้าชื้นไปด้วยน้ำตา พลางกดแก่นกายของตนเองเข้าไปจนมิด ไม่รีรออะไร กระแทกแก่นกายรุนแรงตามสัญชาตญาณสัตว์ป่าในฤดูติดสัด

ก็แค่กระแทกให้มันจบๆ ไม่ต้องสนว่าคู่ขาของมันจะร้องขอแค่ไหน

“ฮึก..” เตนล์ปิดปากตัวเองแน่น ไม่อยากได้ยินเสียงครางน่าอายของตัวเอง ที่รู้สึกดีไปกับสัมผัสหยาบโลน

มือหนากระชากมือเล็กออก ส่วนมืออีกข้างก็บีบแก้มนิ่มจนเจ็บร้าวไปหมด

“ครางเรียกชื่อผัวซะสิ!”

“อ..ไอเหี้ย! โอ๊ย..” แจฮยอนบีบแก้มนิ่มแน่นขึ้นจนเล็บคมจิกลงไปที่ข้างแก้ม

“กูบอกให้ครางชื่อกู!” ว่าพลางกระแทกลงไปแรงขึ้นจนได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงหนา

“ฮึก จ..แจฮยอน อ้ะ..”

สุดท้ายเหยื่อก็ยังคงเป็นได้แค่เหยื่อ

ผู้ล่าก็ยังคงเป็นผู้ล่าที่คอยข่มเหงเหยื่อที่ไม่มีทางสู้

โลกของเรา ไม่ว่าจะศรีวิไลแค่ไหน ก็ไม่มีทางลบความจริงข้อนี้ได้..

มีต่อครัช https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1535539&chapter=2